https://www.youtube.com/embed/lHCPXmgvIj8 Nereden başlasambilemiyorum...Zenginlikleriçindekimütevazıyaşantısını mı,eğitimdensağlığa, spordansanata;neredeyse her alandaverdiği büyük destekleri mi,yatırımlarıylabinlercekişiye açtığıekmek kapıları mı,çaresiz kalanyoksullara ve iş insanlarınakimseler duymadanuzattığı eli mi?..Hangisini anlatsam,hangisiden başlasam...Ekim ayının ortalarıydı...Henüz hastaneye yatmamıştı...Telefonla aradığında,"Gazeteyi okudun mu" diye sordu..."Herhalde amca" dedim."Acaba yanlış bir şey miyaptık" diye düşünürken;"Bir arkadaş,beni köşe yazısındaçok övmüş, üzüldüm" dedi ve devam etti:"O arkadaşa çok teşekkür ederim amaböyle şeyleri sevmiyorum. Yardımı, kulun sevgisi için değil,Allah'ın rızasınıkazanmak için yapan biriyim. Sen bunu biliyorsun"...Bilmez miyim?..2001 yılıydı...O zaman genel yayın yönetmenliğini yaptığım gazeteniniç sayfalarından birindeyardıma muhtaç bir kadının haberi vardı...Telefonla arayıp, gönderdiğiparayı o muhtaç kadına teslim etmemi rica etti...Niye benim vermemi istediğini biliyordum...Kendi yakınından biri olsaydı,hem kadın hem de kadının çevresi yardımınkimden geldiğini anlayacaktı...Sıkı sıkı da tembih etmişti:"Sakın ola adımı verme"... Bir muhabir arkadaşı yanıma alıp,kadına parayı teslim ettim. Ertesi gün degazetede haberi yaptık. Verdiği para miktarını belirttik amahaberde yardım edeni,"isminin saklı kalmasını isteyen bir hayırsever"diye yazdık.Ne kendisinin ne de evlatlarınınhayır işlerken,görüntü verdiğinetanık olduk...Sevmiyordu, sevmiyorlardı...O övgü yazan arkadaş,gerçeği ifade etmişti amadedim ya fıtratı böyleydi...O gün bayağı konuştuk...Hal hatır sorduk."Dışarı çıkmıyorum amca" dediğimde,"Hep öyle olmaz. Tedbirini alarak,bazı ziyaretleri gerçekleştirmelisin"diye tembihte bulunmuştu...Cemal Amca,tedbirini alıyordu amatakdiri ilahi karşısında,herkes gibi o da çaresizdi...Çalışkandı, dikkatliydi ve sözünün eriydi...İşyerine en erken gelenlerden biriydi...Ve son yıllara kadar özel şoförü bile yoktu... Cimrilikten değil;kendi işini kendi görmenindahası elden ayaktan düşmedik demenindik duruşuydu bu...Bu özellikleriyle,eskilerin dediği gibi"Nevi şahsına münhasır" bir insandı...Bu şehirde,Cemal Yeşilyurt'a,boşuna "Cemal Amca" denilmedi...Yaptıklarıyla"baba yarısı" demek olan"Amca" sıfatınıhak eden biriydiCemal Yeşilyurt...Biz de amcamızı kaybettik...Aslında şöyle demek gerekir...Cemal Amca'nın mekanı cennet,bizlerin de başı sağolsun!..